Endeleg eit livsteikn frå Thailand.

Har ikkje blogga sidan jul no, og då er det vel på tide med ein solid oppdatering for det har skjedd mykje.
Me storkoste oss heime på ferie i Norge i mars/april. Ungane fekk gå på skulen med venene sine heime og sjølv om me ikkje fekk truffe alle me skulle ynskja rakk me å møta ein god del av familie og vener.
Det var og veldig kjekt å få høve til å sjå det nye huset til tidl. nabo Tveten (i Thailand).
Tilbake til Muk har det vore travle men fine dagar. Øyvind er åleine lærar fram til august, då er me veldig glad for at han får ny kollega! Me har hatt to fine veker med besøk av farmor og farfar, tida gjekk altfor fort....
Eg har blitt plassert i NMS sitt arbeid med diakoni og bistand og er veldig glad for å ha funne min plass, på døveskolen i Mukdahan der eg skal arbeida som kunstlærar to dagar i veka. Elevane er frå barnehagealder til og med videregåande og bu på internat.
I motsetning til Øyvind som jobbar på ein skule med 1600 elevar og masse lyd, er dette ei noko meir fredeleg atmosfære.
Med 9 månadar thai og thaikollegaer som kan eit par ord engelsk klarer eg kommunisera med elevane.
Dei er ivrige på å læra meg døvespråket og eg veit allereie korleis eg skal seie at dei skal byte malevatn, jente, gut, male,vannglass, skrive og teiknet for svart, rødt og kvitt. Dersom eg klarer hugsa fem ord kvar gong vil eg få meg eit solid vokabular innan året er omme.
Det som fascinerer meg aller mest med elevane er interessen for teikning og tålmodigheten. Eg seier at læraren må forklare elevane at dersom dei treng å drikke, gå på do eller ha pause i fem min etter 1.5 time intensiv konsentrasjon må dei gjerne gjere det. Samtlige elevar vart teikna 1.5 timar til fram til lunsj!

Og ikkje berre at dei teiknar lenge, dei jobbar med det eine biletet alle tre timane!
Eg har begynt å ha gangsperr onsdagar og torsdagar. Elevane likar best å sitje på golvet å jobbe, og som den litt baktunge solide fruen eg er fungerer det ikkje så godt å sitje på huk i tre timar slik thaiane klarer. I går hadde eg med meg ei lita pute å ha under knea for dei blir og ganske såre av å kravle rundt ein heil dag.
Eg fekk høyre at læraren som regel skreiv på tavla kva dei skulle teikne og så gjorde dei det. Vert litt annleis når eg etter å ha tigga på gebrokkent thai i nabolaget etter blomar kjem med 20 ulike sortar og alle elevane skal velje ein og ikkje teikne likt. Thaiane er vant med å kopiere og at det som er mest fotografisk er finast. Eg håper ikkje eg trakkar nokon på tærne om me leikar oss litt med farge og form og har det litt kjekt! Det er ikkje alltid resultatet som er viktigast, men det ein oppdaga undervegs.

Eg er lukkeleg og heldig som får være med på dette.

Elles fekk eg ha ein andakt i kvinneavdelingen i fengselet her i Mukdahan. Ei sterk oppleving som svigers fekk vere med på og. Dei var med å betalte lunsj til 160 personar og eg kjøpte sjokoladekake på det lokale bakeriet. Me fekk og sjå korleis dei budde i fengselet og eg skal gjer så godt eg kan for å ikkje bli bura inn sjølv om dei verka å ha det greitt. Fekk lyst å ta med meg maleutstyr ved neste besøk, sjølv om dei fleste sat med hekling og strikking må det nok vere nokre andre "venstrehendte" der som meg som er meir fornøgd med ein pensel i handa!